The end of the South, the end of New Zealand!

21 november 2010 - Christchurch, Nieuw-Zeeland

Dag 17-18

Omdat het bijna onze laatste dag was, dachten we nog eens aan jullie en gingen we souvenirs kopen... Ondertussen konden we de rest van Christchurch verkennen en als echte ranptoeristen de schade waarnemen van de aardbeving. Na een rustige dag ontdekten we `savonds de theepotten van Christchurch. Aangezien deze ietsje duurder waren dan in Queenstown duurde ons geluk niet lang en schakelden we snel over op pintjes.
Eindelijk wat gepland voor Australie. Nu we gratis internet hadden, boekten we onze vlucht van Sydney naar Townsville. Het plan is om een camper te huren en vervolgens langs de oostkust terug richting Sydney te rijden (nu daar hoor je later wel meer van). `sMiddags genoten we van de botanische tuin in Christchurch maar vooral van het mooie weer. We hebben ondertussen een frisbee gekocht en zo bleven we toch nog wat in beweging. `sAvonds werd het nog eens tijd om in een ierse bar iets te gaan drinken en zo sloten we onze dagjes in Christchurch in schoonheid af.

Dag 19-20

De bus pikte ons stipt op tijd op en bracht ons naar onze laatste bestemming, Kaikoura. We arriveerden rond de middag in het zonnige strandstadje en trokken onmiddelijk weer de bikini aan voor relaxtijd. Aangezien alle activiteiten redelijk prijzig zijn, besloten we vervolgens onze eigen activiteit op te zetten en braken we ons frisbeerecord. Het hoogtepunt van de dag was echter `s avonds, mossels eten. Elk een 1.125kg green lipped mussels lieten onze smaakpapillen tintellen (echt `swerelds beste mosselen). Aangezien het onze laatste avond met de Straybus was, trokken we naar de lokale bar met z`n allen voor een leuk afscheidsfeestje. De volgende dag waren de weergoden ons minder goed gezind en vielen onze wandelplannen in het water. We maakten er dan maar een wasdag van en keken nog eens naar een filmpje, man dat was lang geleden. Deze keer was het ook aan Elke om een knipoperatie uit te voeren maar gelukkig liep dit ook goed af voor Natascha.

Dag 21

Wat doe je als je in Kaikoura zit maar moet vliegen vanuit Christchurch en je geen bus noch geld hebt? Met deze vraag werden we geconfronteerd en dus vonden we de oplossing:liften. Leve de Nieuw Zeelanders want na een korte tien minuten wrden we opgepikt door drie mannen. We moesten wel nog een uurtje op het strand wachten terwijl ze het avondmaal gingen vangen maar dan gingen we rechtstreeks naar Christchurch. Bovendien mochten we in het huis van Andy overnachten en meegenieten van de zalige paua en ook een door hun neergeschoten hert. Bij al dat smullen kwam ook nog heel wat drinken die reeds begon op het strand van christchurch en nu zitten we te wachten op onze vlucht naar Sydney met toch wel een lichte kater. Het perfecte begin voor een nieuw avontuur.

Tot gauw maties, x

Foto’s

2 Reacties

  1. Hilde:
    22 november 2010
    Nog een geluk bij een ongeluk dat jullie drie brave mannen hebben ontmoet...
    Doe ze daar de groeten in Australië... ben benieuwd of je nog iets zal herkennen?? Je eerste keer Australië was je nog jong...Herinner je je niet "een magere kat"op de camping?? Tine en jij wilden ze absoluut adopteren? Misschien ontmoet je ze opnieuw??
  2. Opa Julien en oma Odette:
    22 november 2010
    Allee, we hebben een serieuze boterham moeten lezen en kijken. Jullie zijn rasechte avonturiers met geregeld een klein katertje. Hé, Elke, zou dat niet het katje zijn geweest, waar je mama aan herinnert?
    Hoe dan ook: jullie belevenissen zijn om van te snoepen, en de foto's mogen er ook al zijn.
    Dus nog iets van een dertig dagjes en je komt eindelijk weer thuis. Nee, niet zeuren dat het nog zo lang duurt: dertig dagen zijn zó voorbij, hoor? Dus kop op, weg met het heimwee! En zie je wel: af en toe ontmoet toch een knappe kerel? En een brave daarbij (dixit mama Hilde). Een hele geruststelling voor ons.
    Hier gaat alles zijn gewone gang. Je trekt 's ochtends je ogen open en voilà, de dag is alweer korter dan de vorige. Bovendien voorspellen ze sneeuw in het weekend (10 cm. in de Hoge Venen, dus eens weer thuis kunnen jullie direct gaan langlaufen in ons buurland Wallonië).
    Oma denkt dag en nacht aan alles wat ze gaat klaarstomen voor het kerstfeest, en opa tracht nog wat bij te verdienen om dat allemaal te betalen. Nog één geluk, dat er op zo'n feest slechts met mondjesmaat gedronken wordt, dus Elke, nu niet veel meer oefenen in Australië! Hun bier en hun korte drank trekken echt op niks. Uitspuwen dat bocht!
    Ja, en nu op naar het groot Barrièrerif! Da's ook al zo lang geleden, hé? Nog maar eens herhalen: wees voorzichtig, lieve kinderen, lekkere hapjes voor de een of andere mensenhaai.
    En doe ze daar de groeten van ons. Je vindt daar altijd wel iemand die zich ons herinnert.
    Een hele groooote groet en een paar totten erbovenop.

    Oma en opa