The end of our roadtrip, the end of Stanley!

Dag 2

Aangezien het weer nog niet echt beter was, gingen we shoppen in Yeppoon. Via de scenic loop, met mooie uitzichten, arriveerden we aldaar. Eenmaal al ons geld uitgegeven was en de zon ons nog steeds niet kon verwarmen, keerden we terug naar Emu park. In het park zelf lagen we te wachten op de zon, toen het rond 15u reeds begon te regenen. Vol goeie moed maakten we nieuwe plannen. We gingen thundereggs zoeken in Mount Hay aangezien de folder zei dat dit gratis was. Naar goeie gewoonte bleek onze gevonden info niet correct te zijn. De eigenaar stelde voor om op zijn camping te blijven en dan de volgende dag thundereggs te gaan spotten maar bij gebrek aan geld bedankten we dan toch maar. We reden verder landinwaarts om een goeie gratis slaapplaats te zoeken. In the dessert is er jammergenoeg helemaal niets. In Westwood vonden we uiteindelijk toch een verlaten huis met public toilets bij. Aangezien het weer aan het regenen was besloten we te eten op het terras van het huis. De derde maal kookten we op ons gasvuurtje maar net als de pasta was gekookt, blies dat ding zijn laatste adem reeds uit. Hoe later het werd, hoe angstaanjagender de plaats werd. De vele padden en kikkers deden ons trillen van angst. Uiteindelijk besloten we dan toch maar een andere plek te zoeken. Het enige hotel in Westwood krijg zo eens gasten, weliswaar gewoon op de parking natuurlijk.

Dag 3

Nog meer regen en onze auto toonde weer hetzelfde defectje. We gingen weer op bezoek bij Geoff, eenmaal we weer aangekomen waren in Rockhampton. Geoff verzekerde ons dat ondanks de vele overstromingen op ons pad het defect geen probleem ging vormen. Omdat we het weer echt beu waren, zochten we in de bib op waar we de zon konden vinden. Wonder boven wonder gaven ze vier dagen goed weer in Mackay, Townsville en Cairns. Met volle moed vertrokken we dan maar richting Mackay. De regen stopte echter niet, het werd zelfs erger en erger. Op een bepaald moment werden we echt wel bang. We kregen te maken met aquaplanning op de baan, een slecht zicht en stijgend water in de oevers.  2km voor we aan Marlborough kwamen, stopten we in een tankstation omdat we echt niet meer durfden rijden. Daar stranden we met nog een heleboel anderen aangezien de weg richting Marlborough afgesloten was omdat er een kreek overstroomd was. Ze vertelden ons dat we waarschijnlijk 12u gingen moeten wachten voor de weg weer open ging. Dat vonden we helemaal niet erg aangezien we al blij waren  dat we het overleefd hadden tot daar. Na 5u mochten we toch al vertrekken. Dan nog een uurtje file en dan moesten we door een kreek rijden. Wij vonden het water precies toch nog zo laag niet, maar de ses verzekerde ons dat het wel ging lukken als we mooi in het midden van de baan bleven rijden. STRESS! Omdat het al aan het schemeren was en we niet in het donker wilden rijden om nog meer stress te voorkomen, besloten we zo snel mogelijk een slaapplaats te zoeken. We hadden geluk want er was een gratis kampeerspot op een 50km. Jammer genoeg misten we de afslag en trotseerden we toch de donkere avonduren. In Carmila probeerden we een slaapplaats te vinden aan het strand. Het strand stond nog onder water en doordat er geen verlichting was, vonden we nauwelijks de weg. We geraakten op de terug weg zelfs bijna vast in de modder. We gingen dan nog maar eens een parking van een hotel uittesten. Daar was er ook een bar en na deze lang dag dronken we een welverdiende pint. Daar werd weeral eens bevestigd dat we toch echt houden van onze Kiwi`s. We leerden vier truckchauffeurs kennen (2 Aussi`s en 2 Kiwi`s) en de 2 Kiwi`s trakteerden ons terwijl de 2 Aussi`s te zat waren om nog recht te staan. Na zo een lange dag waren we klaar om een dutje te doen. Nog voor we onze oogjes konden sluiten, stond er echter een flik aan onze deur. We vertelden hem dat we gewoon even wilden uitrusten voor we gingen doorrijden. Deze stond er echter op dat we zo lang bleven staan als nodig en al zeker heel de nacht. Wie zegt nu dat je niet wild mag kamperen :).

Dag 4

Opstaan met de zon op je smoel, zalig!Zo vlug als we konden, reden we naar Mackay. Het strand was niet echt wat we ervan verwachtten. We konden er niet zwemmen en zelfs niet op het strand liggen door de vele krokodillen en kwallen. Gelukkig herinnerden we nog een tip die we kregen van de 2 Kiwi`s om naar Airlie beach te gaan. Daar kwamen we aan een prachtig strand met goeie wc`s en douches en zelfs electriciteit. Eenmaal we ons geinstalleerd hadden in de zon, waren we de ganse dag zoet. Nu we zo een goeie plaats hadden en weer helemaal fris waren, gingen we het nachtleven gaan verkennen. We beseften gauw dat dit veel kostelijker is dan onze karfjes wijn en trokken ons terug.

Dag 5

Nog steeds was het 31 graden. We wilden in dit weer niet rijden en bleven nog een dagje in dit paradijs. Omdat onze voorraad wat aan het slinken was, besloten we op het koelste moment (25graden) van de dag naar de winkel te wandelen. Na een km zagen we een bordje met nog 2.5km en al badend in het zweet gaven we het op. Net voor we terug wilden keren gaf de man van de raftingtours ons een lift. Dan moesten we natuurlijk wel nog terug wandelen. de hitte speelde ons nog steeds parten maar het was wel een mooie wandeling langs de haven. We kwamen ook een public pool tegen, die voor afkoeling kon zorgen in de hitte. De hele middag bleven we daar rondhangen aangezien we niet in de zee mogen zwemmen voor de jellyfish. Een hele dag zonnen, bleek toch een beetje te veel van het goede want we waren beiden wat verbrand. Toch geven we niet op want we willen een kleurtje!

Dag 6

Op naar onze bestemming, Townsville, waar we eerst heen gingen vliegen, spannend. Tegen de middag arriveerden we maar de zon was reeds verdwenen. We lieten het niet aan ons hart komen en gingen shoppen. Het centrum lag helemaal open maar onze geliefde tweedehands winkels lagen nog binnen het bereik. Het was een rustig stadje met bbq`s en wc`s dichtbij de parking, wat een luxe.

Dag 7

De zon was ons `smorgens weer beter gezind en we installeerden ons aan de rock pool. De rust werd daar verstoord door het bezoek van 2 leguanen. Na de lunch zetten we onze tocht door richting Mission beach. Omdat we geen bbq`s vonden, legden we ons nog even op het strand om onze opties te overwegen. Dit werd een slaapfestijn waar we niet echt wijzer van werden. Bij de douche kwamen we wel een local tegen die ons naar Bingil bay stuurde, 6km verder. Dat zagen we wel zitten. We kwamen aan bij een kampeerplaats waar we gratis konden verblijven. Nadat we ons helemaal hadden geinstalleerd, merkten we dat de bbq het niet deed. Bij gebrek aan andere keerden we dan maar terug naar Mission beach. Daar deden we beroep op het caravanpark. We deden alsof we een plaatsje hadden op de camping en gingen onze maaltijd bereiden in de keuken. Deze zat vol kevers, salamanders en padden maar het smaakte toch.

Dag 8

Net voor de lunch arriveerden we in Port Douglas, reeds Cairns voorbij wat zijn we toch snel.Daar was het warmer dan warm en hadden we een stukje afgesloten zee met netten. Echt verfrissend was de zee niet, een temperatuur van 30 graden deed ons terug denken aan onze NZ`s spa`s. Het werd een relaxte dag. Toen de nacht viel werden we verrast door een hevige thunderstorm. De bliksem en donder gingen tegelijk af, we zaten er dus echt wel midden in.

Dag 9

Toen we opstonden werd onze vrees werkelijk want de storm was nog niet gaan liggen. We moesten de auto kuisen maar dat bleek nogal moeilijk in de regen. We vonden wel een ondergrondse parking waar we alles konden uitladen en inpakken en uitvegen, enz.  Dat was zwaar werk, een auto reinigen waar je 16 dagen met twee in hebt geslapen, gegeten, gelezen, gereden, enz. Tot onze verwondering klaarde het in die tijd buiten even goed op als het interieur van onze auto. Terug aangekomen op het strand wachtte de buitenkant van de auto nog op een wasbeurt. Al zwetend door de hitte wasten we de auto vast meer met ons zweet dan met water maar bekwamen we toch een deftig resultaat. Enkel onze ramen waren wat gestreept. Nog een paar uren rust op het strand voor we Stanley naar zijn thuislocatie brachten, Cairns. Daar spendeerden we nog een laatste nachtje in onze prachtige stationwagen.

Dag 10

Eerst een hostel zoeken om onze vele spullen te dumpen. Als je in een auto woont vergaar je meer dan als je het zelf moet dragen blijkbaar :). Daarna nog een laatste tankbeurtje en de ramen nog wat proberen op te blinken (dit is niet gelukt). Een allerlaatste ritje bracht ons bij travellers autobarn Cairns, waar we onze geliefde Stanley Nelson Ustaaf Ford Falcon moesten inleveren met pijn in ons hart! Te voet zetten we nu onze tocht voort. Hoe we in Sydney teruggeraken is ons nog een vraagteken maar daarom zitten we ook op internet naar vluchten te zoeken.

Life on the road was an adventure, it`s all about the experience!

xxx